وجود a- آمیلاز بزاقی و یا معدی در حشرات گیاهخوار و نیز در تعداد زیادی از حشرات گیاهخوار – گوشتخوار و گوشتخوار - گیاهخوار گزارش شده است. محققان متعددی ماهیت a- آمیلازهای حشرات مختلف را بررسی کرده اند. در بررسی حاضر، فعالیت a- آمیلاز معدی و بزاقی سن نواری چتریان Graphosoma lineatum (L.)، برای اولین بار مورد مطالعه قرار گرفت و با فعالیت آن در تعدادی از حشراتی که تاکنون مطالعه شده اند، مقایسه گردید. فعالیت a- آمیلاز در غده بزاقی، معده جلویی، معده های میانی اول تا چهارم و معده عقبی با استفاده از دستگاه اتوآنالایزر (مدل Alcyon 300®) در طول موج 405 نانومتر و دمای 37 درجه سانتیگراد و ترکیب اتیلیدین - پارا - نیتروفنیل مالتوهپتائوزید (EPS-G7) به عنوان سوبسترا، برحسب واحد بر میلی گرم پروتیین (u/mg protein) تعیین شد. نتایج حاصله از بررسی حاضر نشان داد که در غده بزاقی و معده سن نواری چتریان، آنزیم a- آمیلاز وجود دارد. در معده جلویی حشرات کامل نر و ماده و پوره های سن پنجم هیچگونه اثری از فعالیت a- آمیلاز مشاهده نشد. در معده عقبی نیز فعالیت این آنزیم (1.726) فقط در پوره های سن پنجم دیده شد. فعالیت آمیلاز در غده بزاقی (9.494) بیشتر از فعالیت آن در کل معده (4.344) و معده میانی (5.286) بود. فعالیت آمیلاز موجود در معده میانی سوم (15.563) بیشتر از فعالیت آمیلاز غده بزاقی (9.494) بود هر چند از لحاظ آماری تفاوت معنی داری بین آن دو دیده نشد. نتایج نشان داد که لوب عقبی غده بزاقی با دارا بودن %75.56 فعالیت آنزیم محل اصلی تولید a- آمیلاز در این اندام می باشد. همچنین مشخص گردید که فعالیت این آنزیم در محتویات داخل لومن (4.410) بیشتر از فعالیت آن در محتویات داخل بافتی (1.118) غده بزاقی بود (تقریبا 3.74 برابر). مقایسه نتایج تحقیق حاضر با نتایج سایر محققان نشان داد که فعالیت و توزیع متفاوت a- آمیلاز در قسمت های مختلف معده و نیز قسمت ها و محتویات مختلف غده بزاقی سن نواری چتریان همانند سایر ناجوربالان می باشد.

مقدمه: آنزیم های گلیکوزیداز در هضم نشاسته و گلیکوژن در نتیجه افزایش قند خون موثرند. مهارکننده های این آنزیم ها خصوصا مهارکننده های آلفا آمیلاز به علت نداشتن عوارض جانبی مهارکننده های آلفا گلوکوزید از اهمیت ویژه ای برخوردارند و به عنوان ابزاری با ارزش در درمان دیابت مطرح هستند. جستجوی ابتدایی برای یافتن چنین ترکیباتی با کمک مدل های in vitro و in vivo صورت می پذیرد. در مورد مهارکننده های آلفا آمیلاز، از آنجا که موش صحرایی به صورت متداول به عنوان مدل فارماکولوژی مورد استفاده قرار می گیرد، در این مطالعه، مدل ساختار آنزیم این حیوان مورد بررسی قرار گرفته است. از آنجا که ساختار کریستالی این آنزیم ها موجود نمی باشد مطالعه مدلسازی مولکولی به منظور مقایسه آنزیم های آمیلاز پانکراسی موش صحرایی و انسان انجام گردید.روش ها: بررسی ترادف آمینواسیدی و مدل سازی ساختار آنزیم موش با استفاده از برنامه Blast، Clustal W و SWISS MODEL انجام شد. جهت یافتن جایگاه احتمالی برهم کنش مهارکننده های آنزیم، ترکیب شش زیر واحدی قندی که مهارکننده گزارش شده برای آنزیم انسانی است با استفاده از روش جایگیری (داکینگ) در مدل قرار داده شد و برای بررسی بیشتر برهم کنش ترکیب با آنزیم از شبیه سازی دینامیک مولکولی کوتاه مدت استفاده گردید.یافته ها: نتایج نشان دهنده تفاوت جزئی آنزیم موش صحرایی با آنزیم انسان است. در عین حال اسید آمینه های مهم در برهم کنش مهارکننده های قندی و آنزیم تا حدودی شناسایی شده اند.نتیجه گیری: علی رغم اینکه می توان از آنزیم آلفا آمیلاز پانکراس موش صحرایی به عنوان مدل جهت بررسی اولیه و کلی تاثیر ترکیبات مهارکننده استفاده کرد، باید به تفاوت موجود در ساختار آن توجه کرد و بنابراین نتایج به دست آمده از مدل را در موارد حساس تر با احتیاط تفسیر نمود.

افزایش سطح قند خون نقش مهمی در ایجاد دیابت دارد، لذا مهار آنزیم آلفا آمیلاز موجب مهار تبدیل پلی ساکاریدها به گلوکز یا کاهش آن می شود. در بیماران دیابتی، این آنزیم می تواند در جذب گلوکز از دستگاه گوارش موثر باشد و از افزایش سریع قند خون جلوگیری می کند. اسیدین ها به عنوان گروهی از فون دریایی سرشار از متابولیت های ثانویه زیست فعال شناخته شده اند. این مطالعه با هدف ارزیابی اثر بازدارندگی فعالیت آنزیم آلفا آمیلاز در گونه (Savigny, 1816) Phallusia nigra انجام شده است. نمونه های P. nigra، مربوط به جزایر قشم و هرمز بود. در شرایط خلاء با استفاده از دستگاه روتاری، عصاره گیری از نمونه ها به ترتیب قطبیت یعنی اتیل استات، متانول و آب-متانول انجام شد. درصد فعالیت مهارکنندگی آلفا آمیلاز براساس روش DNSA در محیط بیرونی هم بررسی گردید و از آکاربوز به عنوان کنترل مثبت استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که در بین تمام عصاره ها بیشترین درصد مهارکنندگی مربوط به آکاربوز در غلظت 000 میکرو­, گرم بر میلی­, لیتر برابر 65/69 درصد و کمترین مقدار آن مربوط به عصاره آب–, متانول در غلظت 500 میکرو­, گرم در میلی­, لیتر و برابر با 39/15 درصد می باشد. بیشترین فعالیت مهارکنندگی به صورت آکاربوز > اتیل استات> متانول > آب-متانول مشاهده شده است. همچنین نتایج نشان داد که بین میزان مهارکنندگی آنزیم و غلظت عصاره ها رابطه مستقیم وجود دارد. در این بررسی عصاره اتیل استاتی بیشترین اثر مهارکنندگی آنزیم آلفا آمیلاز با IC50 برابر با 244/ 1327 میکرو­, گرم بر میلی­, لیتر، سپس عصاره متانولی با IC50 برابر با 68/1529 میکرو­, گرم بر میلی­, لیتر را دارد. عصاره آب-متانولی کمترین اثر مهارکنندگی با IC50 و برابر با 01/2334 میکرو­, گرم بر میلی­, لیتر را دارد. درصد بازدارندگی آکاربوز نسبت به سایر عصاره ها بالاتر است (IC50 برابر با 40/1158 میکرو­, گرم بر میلی­, لیتر). با توجه به قدرت بازدارندگی عصاره های P. nigra، می توان از آن ها در آینده در زمینه تولید داروهای ضد دیابتی با حداقل عوارض جانبی نامطلوب یا بدون آن عوارض استفاده کرد.

زمینه و هدف: آنزیم آلفا آمیلازهای مقاوم به دما کاربردهای تجاری وسیعی در فرآوری نشاسته، تخمیر و تهیه محصولات کربوهیدراتی دارد و جایگزین هیدرولیز شیمیایی نشاسته در فرآوری صنعتی شده است. هدف خصوصیات سویه و بومی گونه باسیلوس مولد آنزیم آلفا آمیلاز مقاوم به دما بود.مواد و روش ها: در این مطالعه آزمایشگاهی باسیلوس جدا شده با نام B.licheniformis shahed-07 با استفاده از روش های بیوشیمیایی شناسایی شد. این باسیلوس در محیط مایع برای تولید آلفا آمیلاز کشت داده شد. محیط های تولید آنزیم با استفاده از منابع مختلف کربنی و نیتروژنی ارزیابی و محیط مناسب فرموله گردید. پایداری آنزیم تولیدی، پس از تخلیص نسبی آن، در برابر تغییرات دما،pH ، فلزات یونی و عوامل کلاته کننده ارزیابی شد.یافته ها: حداکثر میزان آنزیم در دمای 50 درجه سانتی گراد و pH=7 در طی 26 ساعت تولید شد. با افزودن %0.5 تریپتوفن به محیط کشت، میزان تولید آنزیم تا %202 افزایش یافت در حالیکه %0.5 پپتون و لیزین به شدت موجب افت تولید شد. در مقایسه با آنزیم ناخالص، خلوص آنزیم نیمه تخلیص شده 3.77 برابر و فعالیت آنزیمی آن 32.64 برابر بود. این آنزیم در ژل الکترفورز (Sodium Dodecyl Sulfate) SDS با %0.2 نشاسته تک باند با وزن مولکولی 60000 دالتون فعالیت آمیلولیتیکی نشان داد. فعالیت مطلوب آنزیم در 70 درجه سانتی گراد و pH=7.5 بود، این آنزیم هم چنین در دامنه pH بین 6 تا 7 به مدت 24 ساعت پایداری داشت. یون جیوه به طور کلی بازدارنده فعالیت آنزیم بوده و یون های منگنز، آهن، کبالت و کلسیم سبب افزایش فعالیت آن شدند.نتیجه گیری: سویه B.licheniformis Shahed-07 سطح مطلوبی از آلفا آمیلاز مقاوم به دما متناسب با ویژگی های مورد نیاز فرآوری نشاسته و صنایع غذایی تولید می کند. فرآیند تولید، بعد از بهینه سازی، می تواند در سطح تجاری مطرح شود.